دير گاهي است در اين تنهايي
رنگ خاموشي در طرح لب است 
بانگي از دور مرا مي خواند 
ليك پاهايم در قير شب است 
رخنه اي نيست دراين تاريكي
در و ديوار به هم پيوسته 
سايه اي لغزد اگر روي زمين 
نقش وهمي است ز بندي رسته 
نفس آدم ها 
سر به سر افسرده است
روزگاري است دراين گوشه پژمرده هوا 
هر نشاطي مرده است 
دست جادويي شب 
در به روي من و غم مي بندد 
مي كنم هر چه تلاش 
او به من مي خندد 
نقشهايي كه كشيدم در روز
شب ز راه آمد و با دود اندود 
طرح هايي كه فكندم در شب 
روز پيدا شد و با پنبه زدود 
ديرگاهي است كه چون من همه را 
رنگ خاموشي در طرح لب است 
جنبشي نيست دراين خاموشي 
دست ها پاها در قير شب است

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: